Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

1.

Ακουσα μια γυναικεια κραυγη. Για μερικα κλασματα του δευτερολεπτου αισθανθηκα τα παντα να παγωνουν. Λες και καποιος ειχε απορροφησει την ενεργεια απο οτιδηποτε υπηρχε γυρω μου...απο μενα κι απο ολους τους γυρω μου και την ειχε συγκεντρωσει μεσα του. Με επιασε ιλιγγος. Το μυαλο σταματησε να λειτουργει...Το σωμα μου εμοιαζε να μην θελει να κουνηθει. Η κραυγη ακουστηκε σαν λιγμος, ανεπαισθητα απαρηγορητη.

Τα ματια μου ειχαν προσηλωθει σε ενα κουρνιασμενο σωμα 10 μετρα μπροστα μου.Η κοπελα που με ειχε προσπερασει τρεχοντας πριν απο λιγο βρισκοταν τωρα καθισμενη στα γονατα της...κουλουριασμενη με το κεφαλι στο εδαφος. Ετρεμε...ετρεμε οπως δεν ειχα δει κανεναν να τρεμει ξανα σε ολη μου την ζωη. Οι σπασμοι τις εμοιαζαν πως θα την διαλυσουν ανα πασα στιγμη. Εμοιαζε με πορσελανινη κουκλα που ενα μικρο παιδακι δεν ηξερε πως να της φερθει τρυφερα και την τιναζε πανω κατω,δεξια αριστερα αγαρμπα και βιαια λες και την μισουσε.

Γινοταν σεισμος μεσα της. Ενας σεισμος που αρχισα να νιωθω κι εγω. Ετρεμε με δακρυα που ποτιζαν το εδαφος απο κατω της. Τα ειδα οταν σηκωσε το προσωπο της να κυλανε ...χοντρες σταγονες που αφηναν μονοπατια στο προσωπο της...και εσταζαν μπροστα απο τα ποδια της. Την κοιταξα νιωθοντας τρομο. Δεν ξερω γιατι...δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι. Τα ματια της ηταν φοβισμενα...ζαρωσε για λιγα κλασματα του δευτερολεπτου. Κατεβασε ξανα το κεφαλι της και τυλιχτηκε σε μια εξωγηινη λαμψη. Εντονο λευκο φως...

Τα ματια μου μισοεκλεισαν απο την λαμψη...ενιωσα ολο το σωμα μου να παραλυει. Τα γονατα μου αρχισαν να τρεμουν...οταν καταφερα να σηκωσω ξανα το βλεμα μου αντικρυσα ενα θαυμα...αντικρυσα μια παλια γνωριμη φιγουρα. Φαινοταν τοσο αδυναμη πριν απο καποια δευτερα, αλλα στην θεση της κοπελας που ετρεχε αγχωμενη πριν απο λιγο ηταν τωρα...μια ψυχη που αποζητουσαν πολλοι εδω και πολυ καιρο...

Ο λιγμος εγινε πιο δυνατος. Εκαψε τα αυτια μου...φοβηθηκα, ενιωσα πονο, τυψεις...τα φτερα απλωθηκαν δεξια και αριστερα της...και μετα ολα εγιναν πολυ γρηγορα...Ο μαυρος αγγελος εμφανιστηκε!